По шокот од „Брегзит“-референдумот во Обединетото Кралство од едностраното поднесување парница за развод на Британија од ЕУ, не’ стаписа хоророт од Ница. Уште вџашени од трагедијата и сцените од шеталиштето во француското монденско гратче кога лудак со тежок камион газеше се’ пред себе баш на денот на националниот празник на Франција 14 јули, стаса аџи абер за ново крвопролевање во Турција овој пат во обид за државен удар. Додека светот врие, нашата домашна мака навидум изгледа сосема мала и безначајна. Кога тече крв по улиците на Истанбул, Анкара и Ница и уште во десетици земји и региони каде што се водат крвави војни и се подготвува нова преселба на народите најмногу поради неправедната распределба на богатствата меѓу Север и Југ, Исток и Запад, политичката криза во Македонија станува банална тема и за нас, а да не зборуваме за светот. Веројатно тоа е точно за остатокот од Земјината топка, но за Македонија и за нејзината иднина не е така.
И нашата криза колку и да изгледа маргинална во светскиот вриеж може да има трагичен крај. Ако не со крвопролевање, државни удари и пучови, граѓанска војна, но со исто толку трагични делби можен е распад и исчезнување на државата. Таа опасност да не ја изгубиме државата уште не е надмината и е реална особено во време на меѓуетнички конфликти и долготрајна политичка морална и економска криза со каква што се соочува Македонија повеќе од една и пол година. На таква разврска од распад на Македонија, поаѓајќи од различни мотиви, добронамерни и искуствени до злонамерни и темпирани, со цел застрашување на граѓаните, веќе подолго време предупредуваат повеќе познати јавни личности, политичари, експерти и дома и однадвор. Различните мотиви воопшто не ја намалуваат опасноста од делби, напротив ја прават поизгледна.
Велика Британија се’ уште е богата империја. А Европската Унија голема економска велесила, така што разводот нема да биде ниту брз ниту едноставен. Нема да биде првпат семејните врски за мир во куќата да надвладеат и бракот од интерес како и досега да биде посилен од недостигот на вистинска љубов. Бидете сигурни и Европа и Британија ќе си го најдат чарето.
Настаните во Ница и ширум светот покажуваат дека од терористи и од лудаци практично нема целосно ефикасна одбрана само со безбедносни мерки и контроли. Татковината, како и својата нива, може да се брани од стока со оградување, но не може да се одбрани од луѓе со лоши намери, од наезда на разни екстремисти, идиоти и лудаци со испрани мозоци. Но најопасни се сепак моќните профитери од туѓи несреќи кои управуваат со светот. Изградбата на еден поправеден и похуман, помалку алчен и помалку егоистичен свет очигледно бара ново лидерство, нов поредок и долготраен процес на еволуција во вистинска насока. Мислечки луѓе и познати интелектуалци, нобеловци, филозофи од поодамна предупредуваат дека веќе цели две децении светот го водат се’ послаби и полоши лидери и се’ поголеми националисти кои својата популарност, власт и позиција ја потпираат на популизмот и новиот квазипатриотизам добивајќи ја поддршката на масите токму на тој егоизам и ксенофобија од напливот на реките емигранти и бегалци од војни. Фабриките за оружје на богатиот свет никогаш не правеле поголеми профити од Втората светска војна наваму. Реките бегалци се формираат најмногу поради продажбата и употребата на нивните производи.
Македонија, да не ве лажат со теории на заговори, за среќа не влегува во мапата на големите интереси на светските велесили со својата геостратегиска позиција. Нашата земја веќе е заобиколена со автостради и нафтоводи и гасоводи изградени во соседните држави, додека ние градевме споменици, барок и рококо фасади, па така Македонија повеќе наликува на маалските кружни текови на градоначалникот Коце Трајанов отколку на некаква значајна меѓународна раскрсница. Македонија не изобилува ниту со некакви природни богатства и ресурси, нема значајни енергетски потенцијали, ниту пак има примамливи рудни богатства за да претставува цел за дестабилизација однадвор. Прикаските за големите водни потенцијали под земјата и рудникот Алшар од авантуристички новинарски подвизи веќе станаа дегутантни и глупави лаги за кои никој во светот не дава ни пет пари. Па од каде тогаш опасноста. Од дома и само од дома. Домашниот зулумќар и крадец е најопасен, особено ако уште има доверба во него дека ги чува куќата и касата. Отсуството на одговорност за вкупните состојби во земјата се’ уште е имагинарна категорија кај пошироката јавност. Агресивните пропаганди направија конфузија кај голем дел од јавноста дека некој однадвор, големите сили, попрецизно Америка и протекционистичка Европа во спрега со домашните непријатели ја направија кризата нерешлива и е главната причина за назадувањето на Македонија и во остварување на своите стратегиски цели и во делот на изгубениот чекор со соседите за влез во ЕУ и во НАТО, во блокирање на институциите на системот, во спречување на владеење на правото, задушување на медиумите со невидена корупција и цензура, со стопирање на демократските процеси. Деновиве партиските лидери под притисок на меѓународната заедница пак лицемерно ќе млатат празна слама, прикажувајќи се дека се подготвени на компромиси. Од тоа ќе нема ништо, никаков резултат бидејќи не е разграничена во практиката елементарната политичка поделба која е одговорноста според Уставот на владата, односно власта, партиските лидери кои се на власт и кои ги имаат сите механизми за управување со државата од онаа на опозицијата и критичарите на владините политики и злоупотребата на власта. Средбите под надзор на странските амбасадори и посматрачи само служат за покритие на власта да се одбегне одговорноста и да се спречат правдата и правната разврска на покренатите судски постапки кои произлегоа од прислушуваните разговори.
Така во сенката на светските крвави настани власта во Македонија си најде убаво прибежиште за одолговлекување на постапките за одговорноста, поради инсталирање на режим и евидентниот организиран криминал и корупција.
(Објавено во Утрински)