Banner
Мое ќоше

На кафе кај Борисов

gerbbojko-685x320Помина цел месец, а се’ уште не можам да сварам зошто бугарскиот премиер Бојко Борисов не сака да се напие кафе со неговиот поранешен колега Никола Груевски. Ај што не сака да прави чапрас диван со Груевски, не сака ни да го види, ни добар ден да му каже. Не го есапи за пријател. Некогаш, во комунизмот, пропагандите од ова ќе направеа голема победа за Македонија бидејќи тоа по непишано правило беше ептен добро кога му е лут бугарски премиер на македонски колега. Се разбира, и обратно во Бугарија.

Денес во втората декада на 21 век оваа „корпа“ за кафе-непиење од страна на премиер на соседна земја, членка на ЕУ и на НАТО, остана голема енигма. Тешко е да се верува дека еден ден премиерот Борисов станал на лева нога и така мамурлија од чиста мира дебело го навредил без никаква причина својот прв комшија. Вакво нешто никогаш не кажале ни грчките, ни албанските, ни српските, ни косовските премиери за некој наш висок функционер, или партиски лидер, иако односите меѓу државите биле на точка на вриење.

Владините пропагандисти и нашите големи експерти за комшиски и светски заговори многу гласно ја премолчија оваа анатема. Сус, пус, со денови ни збор не кажаа за јавното понижување од првиот сосед. Како по некоја наредба молчат за фрлената ракавица. Се’ си мислам дека премиерот Борисов можеби имал голема мака ова да го каже јавно. Мора да бил многу бесен за нешто што засега галиба го знаат само Борисов и Груевски. Си велам, ако е нешто лично, ќе останеше засекогаш меѓу двајцата политичари, така налагаат правилата на добро однесување дури и меѓу Балканци. Ќе мора да е нешто покрупно. Или можеби тајната се крие во процената на Борисов соопштена во истото одбивање на кафе-муабетот дека политичката криза во Македонија ќе биде трајна, што ја засега и Бугарија.

Страв да го фати човека, па дури и еден неинформиран новинар како мене, дали премиерот Борисов има некои сознанија дека нашата криза е толку тешка и долговечна што Македонија од некаков фактор на стабилност во регионот повторно е „јаболко на раздорот“ на Балканот. Само што овој пат историските улоги се битно изменети. Работата е за уплав ако од општоприфатената геостратегиска позиција дека стабилна Македонија е решение за регионот, се прерасне во делба на кризна Македонија за стабилен Западен Балкан. Или како што велат дипломатите, едно е кога територијалниот интегритет и самостојност на Македонија се дел од решението за мирен Балкан, а сосема друго е кога разрешувањето на кризата со поделба на земјата, исто така, станува решение за стабилен и европски Балкан.

Да не знае случајно бугарскиот премиер Бојко Борисов дека трајноста на кризата во Македонија ќе почне со прогласување на вонредна состојба од нашиот аболициски претседател на државата Ѓорге Иванов како последен обид за жртвување на државата за спасување на власта која е осомничена за голема корупција, организиран криминал и злосторничко здружување за изборни нерегуларности и за нелегитмно преземање на парламентот и на владата од страна на Никола Груевски и неговите први соработници.

Ќе беше некако нормално Никола Груевски како довчерашен премиер и лидер на ВМРО-ДПМНЕ да каже неколку збора за шлаканицата што му ја врза бугарскиот премиер Бојко Борисов. Ај што тој не кажа ништо, може да се протолкува дека одбива да коментира глупости, ама гледам и неговите загари ги свиткаа опашките, обично за многу поблаги критики лаат со денови. Им удираат секој ден чврги на Американците, на Германците, на Англичаните, на Французите, на Италијанците, на цела Западна Европа и на НАТО, ама ете за батко Борисов не пуштаат глас.

Нема друго чаре освен да појдам до Софија кај премиерот Бојко Борисов и да го замолам да најде време да испиеме по едно, сака старо бугарско, сака турско кафе, мислам дека знае оти тоа е едно исто, и да го прашам човече што ти стана, што толку се разгневи, па како гром од ведро небо го исплука нашиот омилен од народот премиер кој по десетгодишно владеење само што зеде мал одмор и малку апстинира од функцијата. Ќе го прашам, жими мајка, премиерот Борисов од прва рака отворено да каже, да не лаже, дали и по 5 јуни нема да пие кафе со нашиот нов премиер, оти тој сигурно ќе се победи самиот себеси на изборите без опозиција и ќе ја разреши кризата, за која Борисов погрешно мисли дека ќе биде трајна. Не е мала работа да се победи Груевски на избори, па макар единствен противник му бил самиот Груевски. Ќе мора Борисов како комшија да објасни од што толку се исплаши дека нашата калакурница, длабока политичка, морална, економска и духовна криза, што ја нарекувам тиранија, ќе биде вечна.

Отворено ќе го прашам и тоа од каде накаде сега лидерот на опозицијата Зоран Заев му стана пријател.

За малку ќе заборавев, ќе мора да го прашам Борисов дали можеби е толку суетен што Груевски не го послуша неговиот совет по првите бомби што ги фрли Заев да си поднесе оставка во интерес и на Македонија и на Бугарија и на целиот регион. Дали премиерот Борисов знае и некои други многу важни работи кои му предизвикале толку лутина што не сака ни кафе да пие, ни добар ден да му каже на еден поранешен и иден комшиски премиер. Или пак Борисов сака да каже дека навреме се определил да пие кафе по летните одмори со колегата, или пак само со пријателот Зоран Заев, во зависност од тоа дали Борисов ќе биде уште премиер на Бугарија.

(Објавено во Утрински)

Коментирај:

коментари:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *