Кризата станува се’ подраматична, власта се’ поуплашена, и’ се привидуваат сеништа и шпиони на секој чекор. Тоа е моментот кога грогираниот боксер од силни удари пред да падне е најопасен. Замавнува на сите страни неконтролирано, не гледа каде удира, се тепа уличарски. Во политиката, во големите кризи кога власта е посрамотена и осомничена за организиран и изборен криминал за да ја избегне правдата, почнува лов на измислени виновници, предавници, странски и домашни платеници. Од поодамна велат, патриотизмот е последното скривалиште на криминалците. Тоа во Македонија денес ептен добро се гледа.
Пред избори пропагандната агресија станува уште подраматична. Почнуваат секојдневни апсења, закани и разни други форми на застрашувања се’ до наводна опасност од граѓанска војна. Компромитацијата на луѓе со фабрикувани афери е секојдневје. Јавно, со тешки клевети, се објавуваат списоци со имиња и презимиња дека се тоа непријатели, предавници и странски платеници. Лидерот на партијата Левица, д-р Здравко Савевски, е приведен и обвинет за кривично дело учество во толпа, што е добро познат начин на притисок при сите демонстрации и протести на граѓанските невладини асоцијации и на опозицијата. Кога власта и нивните организации и приврзаници учествуваат на контрапротести во толпа и кршат, тоа е законско и демократско право. За нив правдата не важи.
Новинарот Зоран Божиновски, кој емигрираше за да се спаси од закани и прогон, е донесен по речиси две години престој во Србија и предаден на судот баш сега пред избори за да му се суди за шпионажа. Има отворени закани од следбениците на власта за нови апсења на лица чии имиња веќе се објавени во печатот. Тоа треба да предизвика страв во јавноста дека се работи за голем светски заговор на Америка и ЕУ помогната од домашни квислинзи, кои сакаат да ја преземат власта и да ги распродадат природните богатства, да го сменат името на државата и националниот идентитет.
Постојано на телевизиите, во печатот, на порталите кои се под контрола, се верглаат прилично плитки и наивни разузнавачко-параполициски конструкции за наводна опасност по стабилноста на државата со подготовки на атентати и апсења на највисоките носители на власта, на лидерот на ВМРО-ДПМНЕ, на претседателот на државата… Демек, непријателот подготвува државен удар. Притоа се прикрива и вешто се маскира фактот дека злоупотребата на власта, големата корупција и изборниот криминал се, всушност, причина за длабоката политичка и морална криза и дестабилизација на Македонија.
Граѓаните на Македонија предолго, со години, живеат под стрес и загриженост за својата иднина и за иднината на своите деца. Деновиве има и дополнителни причини за загриженост поради сериозни предупредувања од светските банки и од европските фондови што ја прави извесна и експлозијата на економската криза која беше прикривана со приказните за големите успеси и постојани задолжувања. Ова е период на параноја кога во секој човек кој поинаку мисли и зборува од власта се гледа како на непријател на државата. Кај аболираните политичари од врвот на власта и нивните медиумски следбеници се јавува и синдромот на двојна личност, односно на изедначување на сопствената личност со државата. Се работи за патолошка состојба која настапува по долго владеење кога главните протагонисти се умислуваат дека ако се изгуби власта и се смени водачот, готово е и со државата. Тоа е чест случај низ историјата на разни општествени уредувања, дури и во поново време, особено кога авторитарните системи и диктатури при кризи и опасност од паѓање и губење на власта прераснуваат во тиранија и деспотија.
Светскиот заговор на ЦИА и ЕУ на Америка и цела Западна Европа против кутра Македонија за да ги ограбат нејзините огромни богатства и природни ресурси е податлива тема исто колку и посегнување по чувствителната вечна тема на меѓуетнички предизборни конфликти и таканаречена контролирана дестабилизација. Многу е веројатно дека ако дојде до натамошно пролонгирање на преговорите со ЕУ, или нивно откажување, замрзнување или каква било подолгорочна ултимативна блокада на европеизацијата на Македонија, односно на кандидатскиот статус, тоа неминовно ќе се одрази врз односите на коалициските партнери Али Ахмети и Никола Груевски, односно на ДУИ и ВМРО-ДПМНЕ.
Излез, има ли излез по блокирањето на договорот од Пржино и аболицијата на претседателот на државата, Иванов, со несфатливо арогантно спречување на правдата за поведените истраги од страна на Специјалното јавно обвинителство. Во моментот се неможни ни најобични контакти меѓу власта и опозицијата на лидерско ниво, а да не зборуваме за преговори и седнување на заедничка маса. Власта не чувствува никаква политичка и морална одговорност за кризата и за последиците од санкциите што би дошле од Брисел и Вашингтон и од затворање на славините на европските фондови и Светската банка и ММФ, туку целата вина ја префрла на опозицијата и учеството во заговори во спрега со странски разузнавачки служби против државата, со цел да се соборат режимот и Груевски. ВМРО-ДПМНЕ и Груевски само во изборите на 5 јуни гледаат излез од кризата. А опозицијата и невладините организации, за да се оди на избори, бараат исполнување на предусловите на договорот од Пржино кои ќе создадат поволен амбиент во државата, слободни медиуми без цензура, повлекување на аболицијата од страна на претседателот на државата, непречена работа на Специјалното обвинителство и чисти избирачки списоци. Па дури потоа по враќање на демократските процеси во земјата, да се оди на избори. По изборите без опозиција, како што наумила и проповеда власта, кризата само ќе се продлабочи со уште потешки последици врз животот на граѓаните. Кризата станува трајна и нерешлива поради неодговорна власт.
(Објавено во Утрински)